I. TRIKOMBIN
Trikombin®- urządzenie do diagnostyki i terapii częstotliwościami zharmonizowanymi.
Metoda opiera się na pomiarach drgań poszczególnych układów i narządów. Urządzenie jest w stanie wychwycić zakłócenia
działania organów nawet na poziomie komórkowym. Zakłócenia działania organów z czasem są przez człowieka odbierane
jako dolegliwości. Pojawiają się one wtedy, kiedy organizm nie nadąża z działaniami naprawczymi. Trikombin jest
w stanie określić przyczyny powstałych dolegliwości i usunąć je. Przyczyny dolegliwości w większości przypadków
nie są jednoznaczne z objawami, jakie towarzyszą zaburzeniu.
TRIKOMBIN- działanie i terapia stosowana przy pomocy tego nowoczesnego aparatu to efekt najnowszych odkryć z dziedziny fizyki, fizyki kwantowej oraz wielowiekowe doświadczenia medycyny Dalekiego Wschodu.
Badania biofizyczne ostatnich 20 lat dostarczyły licznych dowodów na istnienie tzw. „biofizykalnej płaszczyzny sterującej”, którą można również określać mianem określanym przez lekarzy zrzeszonych w tzw. medycynie zintegrowanej: „siły regulacyjne właściwe organizmowi”. Już w 1922 A. G. Gurwicz (ZSRR) odkrył „mitogenetyczne promieniowanie” i postulował „regulujące pole biologiczne”. Badania te potwierdził w 1928 D. Gabor (laureat nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1971). Prace Gurwicza kontynuował w l. 30-tych
G. Lachowski wskazując, że przy przekazywaniu informacji biologicznych dochodzi do elektromagnetycznego sprzężenia rezonansowego. W latach 60-tych badania nad wpływami biofizykalnymi na żyjące systemy prowadzili m.in. prof. H. Kuhn, dyrektor Instytutu Chemii Biofizycznej Towarzystwa im. Maxa Plancka w Getyndze (badania nad ewolucją informacji biologicznej i samoorganizacją materii), I. Prirogine (laureat nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 1977, twórca termodynamicznej teorii tłumaczącej procesy życiowe, postulujący istnienie „struktur dyssypatywnych” tj. dynamicznych, otwartych stanów materii). Więcej naukowych przesłanek u dołu tej strony.
JAK TO DZIAŁA?
W terapii tzw. biorezonansowej (choć nie jest to właściwa i precyzyjna nazwa) wykorzystuje się przejęty z medycyny Dalekiego Wschodu system tzw. punktów akupunkturowych- co w medycynie zachodniej określa się te punkty jako elektromotoryczne. Poprzez te obszary odbywa się tzw. „pulsacja kwantów” (nie ciągłe przenoszenie energii w postaci fotonów). Ponieważ owa energia oscyluje, jest więc drganiem i jako takie przenosi informacje. Owe strumienie kwantów w punktach elektromotorycznych tworzą system zamknięty. Gdy powstaje pewnego rodzaju blokada wywołana np. stanem zapalnym lub blizną, kwanty nie mogą dalej przepływać, co więcej, kierunek przepływu zmienia się! Prowadzi to do powstania błędnego układu biegunowego. Molekuły tworzą określone struktury klastrowe, gdy oddziałowują na nie odpowiednie częstotliwości (wówczas zapamiętują one informację). Aby ponownie usunąć owe informacje, należy najpierw te klastry przerwać, co można uzyskać metodą BRT. Położenie molekuł względem siebie nie jest statyczne, lecz np. w stanach zapalnych organizmu płynne, co wpływa na zmianę wypromieniowywanej częstotliwości. Na skutek zagęszczania się energii i jej rozpadu dochodzi do ciągłego wypromieniowywania fotonów przez tworzące się cząstki, co wpływa na drgania wewnątrz atomowego systemu, a także do interakcji między sąsiadującymi atomami względnie molekułami i ich różnymi ładunkami. Ponieważ atomy czy molekuły są dipolami (działają jak anteny), dochodzi do wypromieniowania drgań elektromagnetycznych. Owe drgania są specyficzne dla każdego atomu czy molekuły i podlegają swoim własnym prawom. Fale elektromagnetyczne emitują także białka, komórki i organy. Wszystko, co materialne posiada własny wzorzec częstotliwości. Spektrum drgań ludzkiego organizmu obejmuje zakres od 1 Hz do ponad 1018 Hz. Częstotliwość równocześnie oznacza zawsze informację. Do przenoszenia informacji dochodzi dzięki drganiom solitonów, które powstają na skutek interakcji fononów, wyswobodzonych przy zetknięciu się elektronów z fotonami. Drgania te mają ogromne znaczenie dla procesów życiowych. Transportują one energię w długich łańcuchach protein, wywołanych przez reakcje chemiczne, z jednego końca do drugiego, poruszając się w zakresie częstotliwości naddźwiękowych. Drganiami solitonów są na przykład impulsy nerwowe a także przepływ energii w tzw. punktach elektromotorycznych.
Termin terapia biorezonansowa (BRT) został stworzony w 1987 na określenie „terapii drganiami własnymi organizmu pacjenta”. Jej twórcą jest niemiecki lekarz dr Franz Morell, który po raz pierwszy przedstawił możliwości jej zastosowania w 1977. W terapii wykorzystuje się istniejące w organizmie człowieka i wokół niego drgania elektromagnetyczne (biosygnały), które są nadrzędne w stosunku do procesów biochemicznych i nimi sterują. Poza fizjologicznymi (harmonicznymi) drganiami elektromagnetycznymi w organizmie człowieka istnieją również drgania patologiczne (dysharmoniczne), zakłócające, wywołane np. obciążeniem ustroju toksynami, zranieniami, infekcjami, niewyleczonymi chorobami, szkodami jatrogennymi. Sumę drgań fizjologicznych i patologicznych określa się mianem drgań własnych organizmu pacjenta. Spektrum tych drgań rozciąga się od ekstremalnie długich po bardzo krótkie fale. Ponieważ drgania własne organizmu mają naturę elektromagnetyczną można je wychwycić, zarówno z powierzchni skóry, jak i z tkanek oraz narządów, za pomocą specjalnych elektrod (efekt antenowy) i za pomocą przewodu doprowadzić do urządzenia terapeutycznego. Pole magnetyczne elektrod jest niezwykle małe i służy jedynie przekazywaniu informacji. Drgania te są przetwarzane dzięki nowoczesnej elektronice (aparat TRIKOMBIN) w drgania terapeutyczne, przy czym nie są dodawane inne lub technicznie wytworzone częstotliwości. Drgania terapeutyczne przekazywane są z powrotem z urządzenia do organizmu pacjenta, przy czym częstotliwości harmoniczne są sprzęgane dodatnio (dodatnie sprzężenie zwrotne) a dysharmoniczne ujemnie, a więc inwertowane (ujemne sprzężenie zwrotne). Działanie terapeutyczne przebiega nie w urządzeniu, lecz w samym organizmie pacjenta. Elektromagnetyczne pole pacjenta reaguje natychmiast na dokładnie dopasowany sygnał terapeutyczny i z kolei przekazuje do urządzenia Trikombin zmieniony wzorzec drgań. Proces ten ciągle się powtarza w ułamkach sekund. W ten sposób patologiczne sygnały są w organizmie redukowane a w końcu wygaszane, a fizjologiczne siły regulacyjne ustroju zaczynają prawidłowo sterować procesami biologicznymi. Na skutek poprawy biofizykalnego stanu energetycznego pacjenta dochodzi stopniowo do poprawy procesów biochemicznych – normalizacji i wyleczenia.
NAUKA- HISTORIA I ZNANE NAZWISKA
Pierwsza, podsumująca ówczesne dokonania na tym polu publikacja pt. Biological Effects of Magnetic Fields amerykańskiej biochemiczki M.F. Barnothy ukazała się w 1964 a w 1970 opublikowano prace amerykańskiego biofizyka A.S. Presmana Electromagnetic Fields and Life (Pola elektromagnetyczne a żywa przyroda). Prowadzone przez uczonych radzieckich eksperymenty, których celem było zbadanie mechanizmu przekazywania, odbioru i zapamiętywania informacji biofizykalnych w komórkach i organach, udowodniły istnienie elektromagnetycznego oddziaływania wewnątrz i międzykomórkowego („elektromagnetycznej bioinformacji”).
Z inicjatywy prof. H. Fröhlicha z uniwersytetu w Liverpoolu, zainspirowanego wynikami tych badań (odkrycie rezonansu mikrofalowego), podjęto w 1975 w Instytucie Fizyki Ciała Stałego im. Maxa Plancka w Stuttgarcie badania nad biologicznym rezonansem mikrofalowym.Niemiecki biofizyk prof. F.A. Popp z Międzynarodowego Centrum Technologii Biofizycznej w Kaiserslautern udowodnił, że przekazywanie informacji wewnątrz i między komórkami odbywa się poprzez biofotony, tj. pozbawione masy kwanty światła widzialnego, magazynowane i ponownie emitowane przez DNA. S.S. Sung, kierownik badań w C.N.R.S (Państwowym Ośrodku Badań Naukowych) w Villejuif we Francji wykazał, że biokomunikację elektromagnetyczną można śledzić także na poziomie komórkowym. W 1981 M.Rattemeyer ogłosił uzyskane wspólnie ze specjalistami w zakresie biologii komórkowej z uniwersytetu w Kaiserslautern, wyniki badań dowodzące, że DNA jest, być może, najważniejszym źródłem ultrasłabego promieniowania komórkowego. Problemem bioinformacji zajmuje się także od lat Instytut Medycyny Klinicznej i Eksperymentalnej w Nowosybirsku (Ultrasłabe promieniowanie jako oddziaływanie międzykomórkowe). W 1982 fizyk R. Adey odkrył, że system biologiczny reaguje na określoną częstotliwość fal o ściśle określonym ultrasłabym zakresie intensywności (tzw. „okno Adey’a”).Od ponad 12 lat prof. C.W. Smith (wykładowca na Wydziale Elektryczno-Elektronicznym Uniwersytetu w Salford w Wlk. Brytanii) prowadzi badania w dziedzinie oddziaływań wzajemnych pól magnetycznych i elektrycznych z żywymi organizmami (Biologiczne efekty słabych pól elektromagnetycznych). Podobne prace prowadzone są w Instytucie Patologii Eksperymentalnej, Onkologii i Radiobiologii Ukraińskiej Akademii Nauk, oraz w Instytucie Atomistyki Uniwersytetu Austriackiego w dziedzinie biofizyki (K.Torghele, B. Lipp, H. Klima). Eksperymenty dowodzące przenoszenia informacji molekularnej za pomocą aparatów typu TRIKOMBIN przeprowadził także prof. dr. rer. nat. P.Ch. Endler z Instytutu Ludwiga Boltzmanna w Grazu wraz z prof. C. W. Smithem oraz prof. dr. K. Petzoldtem z Wiednia.
II. ELEKTROTERAPIA
Metoda terapii antykrętkowej, którą się posługujemy, łączy najnowsze osiągnięcia z kilku dziedzin badawczych, m.in.:
fizjologii człowieka, biologii, medycyny oraz ze współczesnej fizyki.
Metoda wegetatywno- rezonansowa jest działem elektro-lecznictwa, które stosuje się chociażby np. w fizykoterapii.
Elektrolecznictwo jest to dział fizjoterapii, w którym wykorzystuje się w celach leczniczych i diagnostycznych
energię elektryczną. Na elektrodiagnostyce opiera się diagnostyka szwajcarskim urządzeniem medycznym I stopnia
F-SCAN, którą wykorzystujemy w naszym gabinecie. To nieinwazyjne badanie elektrodermalne (elektrody umieszcza
się na skórze, w dłoniach, w miejscach zwanych punktami elektromotorycznymi) umożliwia zidentyfikowanie nawet
najmniejszych wahań elektromagnetycznych pól w strukturach biologicznych żywego organizmu i w związku z tym sprecyzowanie
jakie pasożyty, grzyby, bakterie mogą znajdować się w naszym organizmie lub wskazać ekspozycję, która zostawiła
ślad w organizmie
III. Badanie kleszcza na obecność krętków borelii
Według różnych szacunków nawet 30% kleszczy jest nosicelami chorobotwórczych patogenów w tym:
- Borrelia burgdorferi powodujących boreliozę
- Pierwotniaków z rodzaju Babesia powodujących babeszjozę
- Wirusów TBEV – powodujących odkleszczowe zapalenie mózgu
- Bakterii z rodzaju Ehrichia i Anaplasma powodujących erlichiozę/anaplazmozę
Choroby odkleszczowe są trudne w rozpoznaniu, niezwykle niebezpieczne, niektóre wymagają długiego i kosztownego leczenia polegającego na przyjmowaniu dużych dawek antybiotyków i środków przeciwmalarycznych. Niekiedy bywają śmiertelne. Im wcześniej wykryje się możliwość zakażenia, tym wcześniej można rozpocząć leczenie. Jest to niezwykle ważne, bo zmniejsza się w ten sposób ewentualne powikłania, skraca leczenie oraz uniemożliwia przejście choroby w stan przewlekły. Badanie to da Ci poczucie bezpieczeństwa i pozwoli uniknąć ewentualnej długotrwałej antybiotykoterapii.
Jak dostarczyć kleszcza?
Kleszcza należy zapakować w miarę możliwości szczelnie do woreczka foliowego albo pojemnik na mocz lub kał a następnie dostarczyć do gabinetu. Najlepiej w miarę możliwości umieścić kleszcza na zwilżonym płatku kosmetycznym, fragmencie papieru, gazy etc. Znacząco ułatwia to badanie, gdyż zapobiega wysychaniu kleszcza
